די בעל־הביתטע איז אַזױ חוצפּה, װײַל זי איז זיכער, אַז זי װעט דאָס אַלץ אַרױפֿטאָן. און אפילו זי וועט עס קריגן אין מויל, וועט זי זיך נישט אויפרעגן. האָט דער נעגער אַרײַנגעטאָן די בלאָנדע כלב אין שטײַג, און זי דאַן געטרונקען פֿון זרעמען ― זאָל זי געדענקען, װי אַזױ זי זאָל זיך פֿירן אין דעם בעל־הבית.
וואָס אַ שיין שוואַרץ מיידל, צו באַפרידיקן די פאַרלאַנג פון אַ יונג באָכער, האָבן געשלעכט מיט אים און באַקומען אַ אַנפערגעטאַבאַל פאַרגעניגן.